Για τον τετράωρο αποκλεισμό του καταστήματος Blanco στην Πάτρα – Κείμενο και φώτο
Το Σάββατο 26/11 το πρωί περίπου 50-60 σύντροφοι και συντρόφισσες πραγματοποίησαν 4ωρο αποκλεισμό στο κατάστημα blanco στην οδό Αγ. Νικολάου. Το συγκεκριμένο μαγαζί μαζί με τους μπάτσους είναι υπεύθυνο για τo θάνατο 32χρονης γυναίκας στα κρατητήρια της Ασφάλειας Πατρών, καθώς αυτή συνελήφθη ύστερα από καταγγελία του μαγαζιού ότι έκλεψε 3 μπλουζάκια.Κείμενο που μοιράστηκε:
ΚΑΜΙΑ ΖΩΗ ΔΕ ΣΒΗΝΕΤΑΙ ΜΕ BLANCO
Την περασμένη εβδομάδα μια τοπική είδηση πέρασε αθόρυβα απο την οθόνη του κατακλυσμένου από την επικαιρότητα τηλεθεατή. Μιλάμε για τον θάνατο μιας 32αχρονης μητέρας νεογέννητου παιδιού, που προσπάθησε να αυτοκτονήσει σε κάποιο κελί των κρατητηρίων του αστυνομικού τμήματος Πάτρας, ξεψυχώντας κάποια ώρα αργότερα. Η κοπέλα είχε καταλήξει εκεί μετά από καταγγελία του καταστήματος Blanco ότι έκλεψε τρείς μπλούζες.
Διαβάζοντας την είδηση όπως γράφτηκε στο διαδίκτυο και τις τοπικές εφημερίδες γρήγορα συνειδητοποιούμε ότι η ταυτότητα του καταγγέλλοντος και το μαγαζί στο οποίο έγινε το περιστατικό σκόπιμα αποκρύπτονται από τα ΜΜΕ. Έμπειροι σε νομικά θέματα ή δικηγόροι δεν είμαστε ώστε να γνωρίζουμε τα υποτιθέμενα νομικά πλαίσια που καθορίζουν το τι δημοσιοποιείται και τι όχι, βλέπουμε όμως τα προφανή. Ποιοί είναι δηλαδή αυτοί που δεν τους συμφέρει να βγουν τα στοιχεία τους παραέξω και τηρώντας έναν όρκο σιωπής, ο μεν έμπορος δεν θίγει τις πωλήσεις του, ο δε αστυνόμος αποσιωπά το θέμα, ότι δηλαδή κάποιος άνθρωπος πέθανε στην βάρδιά του. Την ίδια στιγμή, τα ΜΜΕ συμμετέχουν στην ενορχηστρωμένη αυτή omerta, αποκρύπτοντας ή δημοσιοποιώντας ταυτότητες και γεγονότα ανάλογα με το τι βολεύει τα ίδια και το σύστημα που υπηρετούν.
Τέτοιοι “όρκοι σιωπής” είναι μόνιμος κανόνας σε περιπτώσεις όπως αυτή, που ένα “δυσάρεστο περιστατικό” απειλεί να την κανονικότητα μιας κοινωνίας που καταναλώνει – για να μην μιλήσουμε για τους κύριους αστυνομικούς που το πολύ πολύ να υποστούν κάποια δυσμενή μετάθεση για λίγους μήνες μέχρι να ξεχαστεί το θέμα. Φυσικά, ο καταστηματάρχης επέλεξε να καλέσει τους μπάτσους για να χειριστούν ένα τόσο ασήμαντο θέμα όπως η κλοπή μερικών ρούχων (που σε τελική ανάλυση αποτελούν είδος πρώτης ανάγκης) και είναι απόλυτα συνυπεύθυνος με το μπάτσο που κλειδώνει ένα συνάνθρωπό του σε ένα κελί. Βεβαίως από τον τελευταίο δεν θα περιμέναμε τίποτα καλύτερο καθώς αποτελεί το έμμισθο τσιράκι του αστικού συμφέροντος. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που σεκιουριτάδες σε κεντρικά καταστήματα, διασύρουν κόσμο, βιαιοπραγούν ή φωνάζουν την αστυνομία να αναλάβει. “Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή” λέει ο λαός αλλά όταν πληρώνεσαι για να “κόβεις φάτσες” σε κάποια είσοδο, να τραμπουκίζεις και να προστατεύεις τα συμφέροντα κάποιου σίγουρα πιο πλούσιου από εσένα, μάλλον οφείλεις να ντρέπεσαι. Αυτό που ξαφνιάζει, όμως, είναι η συμπεριφορά ορισμένων εργαζομένων ή και πελατών ακόμα των καταστημάτων, οι οποίοι πολλές φορές αναλαμβάνουν οι ίδιοι το ρόλο του σεκιουριτά προστατεύοντας έτσι τα συμφέροντα των αφεντικών. Αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη, και από την πλευρά των απλών εργαζόμενων τουλάχιστον, φανερώνει την έλλειψη ταξικής αλληλεγγύης και την μερική ή ολική απουσία ταξικής συνείδησης.
Η ένδυση, η τροφή, το νερό, ακόμα και το ρεύμα, αγαθά που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας, έχουν περάσει στα χέρια της κυριαρχίας, η οποία και διαχειρίζεται τον πλούτο αυτό. Η ύπαρξη της αστυνομίας και τα ηθικολογήματα περί κλεψιάς, οχυρώνουν τις σχέσεις ανάγκης και εξαναγκασμού. Η απαλλοτρίωση των βασικών αγαθών, είναι μια πράξη δίκαιη αλλά και αναγκαία, μιας και η παραγωγή τους και πολύ περισσότερο η απόλαυσή τους πρέπει να είναι ελεύθερη. Όσο αυτή η σχέση παραμένει άνιση, πρέπει εμείς οι ίδιοι να παίρνουμε πίσω ότι μας ανήκει και ότι μας είναι αναγκαίο, προκειμένου να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Οι αγορές, μέσα από μια life style τακτική, πλουτίζουν σε βάρος των εργαζομένων αλλά και των καταναλωτών. Επιβάλουν ανάγκες και τρόπους ζωής, περιθωριοποιώντας την ίδια τη ζωή. Καφετέριες, club, μαγαζιά με ρούχα και αυτοκίνητα υπόσχονται ηρεμία και καταξίωση, όταν την ίδια στιγμή σε αυτούς τους χώρους, οι συνθήκες εργασίας είναι τις περισσότερες φορές απάνθρωπες. Εμείς καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες και τις ανάγκες μας και να τις απελευθερώσουμε από τα χέρια εκείνων που το κέρδος είναι το μοναδικό τους κριτήριο.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΚΑΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
εργαλειοφόρος | συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά
φωτογραφίες από την δράση στον ΔΥΣΗΝΙΟ ΙΠΠΟ
Share on Twitter
μικρο URL:
