Πορεία ενάντια στην αστυνομική βία, την κρατική καταστολή, το δόγμα “μηδενικής ανοχής” – Πέραμα 10/12

Πορεία: Πέραμα, Σάββατο 10/12, 12.00, Πλ. Τσορμπατζόγλου Τρόποι πρόσβασης με συγκοινωνίες απο Αθήνα

Για μια “συγκεκαλυμμένη δράση”

Tο βράδυ της Κυριακής 4/12, ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που ακολούθησε, ένας σύντροφος και μια συντρόφισσα από το Πέραμα, οι οποίοι συμμετέχουν στη συνέλευση Περάματος για την αλληλεγγύη και τη δράση (DeStato), ξεκινούν για να πετάξουν φλάιερ στα σχολεία της περιοχής με περιεχόμενο: «remember the 6th of December, FIGHT NOW” και “κατάληψη παντού εξέγερση για πάντα, να μην ζήσουμε σαν δούλοι». Κατά την διάρκεια που μοιράσματος και ενώ οι σύντροφοι βρίσκονται στο ΕΠΑΛ Περάματος, δύο μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ τους προσεγγίζουν και τους ζητάνε τις ταυτότητες, ενώ ταυτόχρονα κοιτάζουν και διαβάζουν το περιεχόμενο των φλάιερ. Από εκείνη την στιγμή και μετά οι μπάτσοι γίνονται αρκετά επιθετικοί και εριστικοί απέναντι στους συντρόφους και τους ζητάνε να ελέγξουν τις τσάντες τους. Οι σύντροφοι δεν το αρνούνται και ο έλεγχος γίνεται. Οι μπάτσοι τους ανακοινώνουν με τσαμπουκά ότι θα τους προσάγουν στο ΑΤ Περάματος. Ο σύντροφος τους πλησιάζει και τους ρωτάει για πιο λόγο θα συμβεί αυτό από την στιγμή που είχανε και οι δύο ταυτότητες. Ο μπάτσος τον πιάνει και του γυρνάει το χέρι πίσω από τη πλάτη, ενώ ο άλλος μπάτσος του δίνει μπουνιά στην κοιλιά και ο σύντροφος πέφτει με το κεφάλι. Οι τρείς απ’ τους τέσσερις μπάτσους ξυλοκοπούν το σύντροφο με γονατιές και κλωτσιές, έχοντάς του πατημένο το κεφάλι στο πεζοδρόμιο και απειλώντας τον με σιδερογροθιές ότι «θα σε γαμήσουμε», ενώ ο τέταρτος και πιο “ψύχραιμος” προσπαθεί να ηρεμήσει τη συντρόφισσα. Θεωρώντας ότι τον συνέτισαν αρκετά, του φοράνε χειροπέδες, συνεχίζοντας να τον ξυλοκοπούν, και σηκώνοντάς τον απ’ αυτές, τον πιάνουν απ’ το λαιμό και τον βάζουν στη στάση.
Αμέσως μετά από ένα-δύο λεπτά στο σημείο φτάνουν άλλες δύο μηχανές ΔΙΑΣ και μετά από λίγο και ένα περιπολικό της άμεσης δράσης. Εκεί η ομάδα που χτύπησε τον σύντροφο ανακοινώνει στην δεύτερη ομάδα που έφτασε στο σημείο ότι «αυτός πάει για σύλληψη αντίσταση και απείθεια και αυτή για προσαγωγή», και με τη σειρά τους λένε στους μπάτσους της άμεσης δράσης να τους μεταφέρουν στο ΑΤ Περάματος. Ο σύντροφος ζητάει με το που φτάνουν να ειδοποιήσει δικηγόρο και αρνείται να απαντήσει και να συνδιαλέγει με τους μπάτσους σε οτιδήποτε χωρίς αυτόν. Στα επόμενα λεπτά του επιτρέπεται να κάνει το τηλεφώνημα και αμέσως έξω από το τμήμα αρχίζουν και συγκεντρώνονται αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι που μέσα σε μισή ώρα φτάνουν τους 30. Οι μπάτσοι του ΑΤ Περάματος έχουν αρχίσει να πανικοβάλλονται και κάνουν τηλεφωνήματα για να ενημερώσουν σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί. Όσο οι συγκεντρωμένοι αυξάνονται, τόσο καταφθάνουν αστυνομικές δυνάμεις έξω απ’ το ΑΤ, ώσπου στο τέλος ο δρόμος κλείνει από μια ομάδα ΟΠΚΕ.
Μετά από περίπου δύο ώρες εμφανίζεται στο τμήμα ο αρχηγός-επικεφαλής της ομάδας ΔΙΑΣ και ζητάει να δει τους δύο συντρόφους. Με πολύ «φιλικό» ύφος συστήνεται και ρωτάει τον σύντροφο για το τι συνέβη. Ο σύντροφος επαναλαμβάνει ότι δεν πρόκειται να κάνει οποιοδήποτε διάλογο αν δεν είναι παρών δικηγόρος και απάντηση που παίρνει είναι «έλα μωρέ τώρα τι να τον κάνεις τον δικηγόρο, αφού βλέπεις ότι δεν γράφω τίποτα πουθενά και έχω έρθει φιλικά για να λήξει το περιστατικό με τους καλύτερους όρους για όλους μας» προφανώς αναφερόμενος στον ξυλοδαρμό. Ο σύντροφος συνεχίζει αρνείται και ο αρχιμπάτσος φανερά ενοχλημένος συνεχίζει να θέτει το ίδιο δίπολο άλλοτε με “φιλικό” και άλλοτε με απειλητικό ύφος. Εκείνη την στιγμή έφτασε στον χώρο η δικηγόρος του συντρόφου και ο αρχιμπάτσος της είπε: «ξέρω ότι οι δικοί μου κάνανε μαλακία. Εμείς από την μεριά μας δεν θα το τραβήξουμε αλλά και εσείς μην κάνετε μηνύσεις κλπ. Σε λίγο θα τους αφήσουμε και τους δύο».
Με δεδομένο ότι θα αφήνονταν ελεύθεροι, οι σύντροφοι δεν οδηγούνται στο κρατητήριο, παραμένοντας στο χώρο υποδοχής, όπου μπαίνουν λίγο μετά οι δύο ομάδες ΔΙΑΣ (αυτή που χτύπησε το σύντροφο και εκείνη που έφτασε αργότερα στο σημείο του ξυλοδαρμού). Οι μπάτσοι αρχίζουν να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: “συγκεκαλυμμένη δράση, συνάδελφοι”, εμφανώς περήφανοι για την περιώνυμη συγκάλυψη. Στη συνέχεια, οι ΔΙΑΣ που χτύπησαν το σύντροφο αποχωρούν απ’ το ΑΤ, και έρχεται ενημέρωση πως ο σύντροφος συλλαμβάνεται για απείθεια, ενώ η συντρόφισσα κρατείται γιατί εκκρεμούσε απόφαση στο όνομά της για προσωπικό θέμα.
Ένας από τους μπάτσους που έφτασε αργότερα στο σημείο του ξυλοδαρμού, ο Ταταρκιώτης Κωνσταντίνος, λέει στην υπεύθυνη βάρδιας πως θα υπογράψει τη δικογραφία ως εκείνος που με την ομάδα του (Γκανάς Δημήτρης, Κοτσορώνης Παναγιώτης, Σταυρόπουλος) συνέλαβε το σύντροφο. Στην ερώτησή της αν πάει για απείθεια, απαντά πως οι κατηγορίες είναι απείθεια, αντίσταση και οπλοκατοχή (η οπλοκατοχή αναφέρεται σε ένα πολυεργαλείο 5cm που εκτός από κατσαβίδι ανοιχτήρι μπύρας, ανοιχτήρι για φελλούς, ψαλιδάκι, λίμα είχε και μια «λάμα» σαν αυτή που έχουν κάποιοι νυχοκόπτες.) Η υπεύθυνη του λέει πως είναι ενήμερη μόνο για απείθεια και πως το επιβεβαιώνει και ο ανώτερος και ο Ταταρκιώτης απαντά χαρακτηριστικά: “άσε τι σου είπε ο ανώτερος, άκου τι σου λέω εγώ”. Η αναφορά του μπάτσου είναι πως περνώντας από τη λεωφόρο Δημοκρατίας και βλέποντας τους δύο συντρόφους, έκρινε ότι είναι ύποπτοι για τέλεση παράνομων ενεργειών, και πως όταν ο σύντροφος αρνήθηκε να γίνει έλεγχος στην τσάντα του και του ανακοινώθηκε πως συλλαμβάνεται για απείθεια, εκείνος αντιστάθηκε. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην αναφορά δε γίνεται λόγος ούτε για τα φλάιερ που πετούσαν οι σύντροφοι, ούτε προφανώς για τον ξυλοδαρμό.
Εν τέλει ο σύντροφος, μετά από επίμονη απαίτησή του, μεταφέρθηκε στο Θριάσιο νοσοκομείο, απ’ όπου και πήρε ιατρική γνωμάτευση για κάκωση καρπού. Το πρωί της επόμενης ο σύντροφος πέρασε από εισαγγελέα και αργότερα το μεσημέρι από αυτόφωρο με τις κατηγορίες αντίσταση κατά της αρχής από άτομο που οπλοφορεί, απείθεια και οπλοκατοχή και επειδή ο μάρτυρας κατηγορίας Ταταρκιώτης δεν εμφανίστηκε, δόθηκε αναβολή για τις 15/12, ενώ άρθηκε η κράτηση του.
Προφανώς δεν μπορούμε να δούμε τη συγκεκριμένη δίωξη αποκομμένη απ’ τα πολιτικά της χαρακτηριστικά, τα οποία ούτως ή άλλως προσδόθηκαν και από το ίδιο το κράτος με τον τρόπο που τη χειρίστηκε. Κατ’ αρχάς, δε θεωρούμε τυχαίο τον ξυλοδαρμό καθώς το περιεχόμενο των φλάιερ ήταν σχετικό με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ένστολους φρουρούς της δημοκρατίας. Η κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε και που απέτυχε να διαχειριστεί από την πολιτική και αστυνομική ηγεσία έχει αφήσει παρακαταθήκη τόσο στους κόλπους του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου όσο και στα σώματα της αστυνομίας.
Η τροπή που πήρε η υπόθεση και οι κατηγορίες που τελικά αποδόθηκαν στο σύντροφο, είναι άμεσα συνδεδεμένες με προηγούμενη σύλληψή του κατά την εισβολή στον αυτοοργανωμένο χώρο Ρεσάλτο στις 5/12/09. Το κράτος, κατά την πάγια τακτική του, στήνει κατηγορητήρια με βάση τα πολιτικά χαρακτηριστικά όσων πέφτουν στα χέρια του, μετατρέποντας τις συλλήψεις σε διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα.
Με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, σε ολόκληρη τη χώρα και φυσικά στις γειτονιές μας, αναπτύσσονται ποικίλες δράσεις με τοπικές συνελεύσεις, στέκια, καταλήψεις και ευρύτερα σχήματα να έχουν κάνει την εμφάνιση τους. Μαζί με κοινωνικούς χώρους που δραστηριοποιούνται χρόνια στις περιοχές μας, υφαίνουν ένα πολύμορφο μωσαϊκό διάχυσης ανατρεπτικού λόγου με σημαντική κοινωνική απεύθυνση. Τους τελευταίους μήνες έχουν προστεθεί λαϊκές συνελεύσεις κατοίκων/συνελεύσεις γειτονιών που ενισχύουν τις κινηματικές διεργασίες στις περιοχές μας. Ο τρόπος που παρεμβαίνουν όλα τα παραπάνω σχήματα στην καθημερινότητα, οι συνεχείς προσεγγίσεις τους σε ζητήματα που απασχολούν το κοινωνικό σύνολο και ο αντιιεραρχικός, αντικαπιταλιστικός και στις περισσότερες των περιπτώσεων αντικρατικός χαρακτήρας των δράσεων τους, έχει θορυβήσει όχι μόνο τις αστυνομικές αρχές των περιοχών αλλά και την κεντρική πολιτική εξουσία. Αυτό που φοβούνται και θέλουν να εμποδίσουν είναι να συνευρεθούν στις γειτονιές μας -που μαστίζονται από συνεχώς αυξανόμενη ανεργία και φτώχεια λόγω των επιλογών της κυρίαρχης τάξης- ο ανατρεπτικός λόγος με τη διάχυτη κοινωνική αγανάκτηση και οργή. Όπως διαπίστωσαν και οι ίδιοι, έχουν ήδη δημιουργηθεί δίαυλοι επικοινωνίας, γεγονός που άλλωστε φάνηκε από την μηχανοκίνητη πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς της ελληνικής χαλυβουργίας στις 3/12/2011 που διοργανώθηκε από συνελεύσεις γειτονιών και λαϊκές συνελεύσεις με συμμετοχή 350 ανθρώπων των περιοχών και από την αντιφασιστική πορεία στις 12/11/2011 στη Νίκαια που καλέστηκε ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό από αντιφασίστες/στριες των περιοχών και συγκέντρωσε περίπου 700 ανθρώπους. Το συγκεκριμένο περιστατικό με την προσαγωγή των δύο συντρόφων και τον ξυλοδαρμό και την ανυπόστατη σύλληψη του ενός, αποτελεί σαφές δείγμα της τρομοκράτησης όσων ανθρώπων από τις γειτονιές μας επιλέγουν να αγωνίζονται, ο καθένας με το δικό του τρόπο, αντί να μεμψιμοιρούν. Κανένας δε θα μείνει μόνος απέναντι στην κρατική καταστολή και δε θα μένει τίποτα αναπάντητο.
Οι σύντροφοι δέχτηκαν έλεγχο από τα τσογλάνια της ομάδας ΔΙΑΣ, αυτής της “ειδικά εκπαιδευμένης” ομάδας δολοφόνων, η οποία από την πρώτη στιγμή που βγήκε στο δρόμο, έδειξε ποιες είναι οι προθέσεις και ο λόγος ύπαρξής της. Με εξακριβώσεις-τραμπουκισμούς, εφόδους σε πορείες, σχεδόν καθημερινούς ξυλοδαρμούς μεταναστών και όχι μόνο, αποτελούν τους “νέους, βελτιωμένους, εξελιγμένους” κρατικούς σερίφηδες, οι οποίοι χαίρουν πλήρους αυτονομίας και νομικής κάλυψης σχετικά με τις ενέργειές τους. Το συμβάν με τον ξυλοδαρμό του συντρόφου δεν είναι απλά ένα ακόμη μεμονωμένο περιστατικό -όπως συχνά ισχυρίζεται το κράτος- αλλά έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά γεγονότων αστυνομικής-κρατικής βίας.
Μέσα σε ένα ασταθές πολιτικό πεδίο αυξανόμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας, το κράτος φοβούμενο την οποιαδήποτε κοινωνική ένταση, εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής. Ως άμεση, λογική και αναμενόμενη, η αντίδραση της κυριαρχίας προς τη διαρκή και εντεινόμενη κίνηση του επαναστατικού χώρου είναι η αντεπίθεσή της. Σε μια εποχή έντονης πόλωσης του κοινωνικού σώματος και συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων της ανελευθερίας και της επαναστατικής προοπτικής, σε μια εποχή που τα πάντα μοιάζουν εφικτά, η επίθεση που δεχόμαστε κυοφορεί ένα μήνυμα εκφοβισμού για το σύνολο των ανθρώπων που αγωνίζονται. Είναι μόνο μία προσπάθεια του κράτους να αποτρέψει εμάς και άλλους, σήμερα και αύριο, από το να συμμετάσχουμε στον αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσιαστική δομή. Απέναντι στην κρατική βία και τον ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου, οι εκμεταλλευόμενοι έχουμε μάχες να δώσουμε και όλους τους λόγους για να νικήσουμε. Ο πολύμορφος αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού και των κοινωνικών σχέσεων που αναπαράγει, αποτελεί μονόδρομο.

Κανένας μόνος του ποτέ και πουθενά

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

DeStato
συνέλευση Περάματος για την αλληλεγγύη και τη δράση

Share on Twitter
μικρο URL:https://activepropaganda.espivblogs.net/?p=2464