Πολυνομοσχέδιο για το περιβάλλον – Η βουλή επιδιώκει να χαρίσει κι άλλα στους εργολάβους

Το υπουργείο Περιβάλλοντος με πολυνομοσχέδιο για το περιβάλλον που συζητείται αυτή την περίοδο στη βουλή επιδιώκει να χαρίσει κι άλλα στους εργολάβους. Με πρόσχημα την ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο κοινοτικής οδηγίας:
-Στη διαχείριση των απορριμμάτων προσπαθεί να εξασφαλίσει την απαιτούμενη νομιμοφάνεια για δρομολογημένα έργα διαχείρισης σκουπιδιών στην Αττική και την υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ αφήνει θολά σημεία με σκοπό αργότερα να περάσουν οι σχεδιασμοί των εταιρειών. Ακόμη καταργείται η περιβαλλοντική αδειοδότηση για τη διάθεση αποβλήτων!
-Στη διαχείριση του νερού προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα, όπως αυτά στον Άραχθο, τον Αχελώο και αλλού, έστω κι αν δεν προβλέπονται από τους περιφερειακούς σχεδιασμούς, έστω κι αν δεν υπάρχουν ακόμη σχέδια διαχείρισης για τα νερά.
-Με άλλες εξόφθαλμες ρυθμίσεις νομιμοποιεί την παράνομη επέκταση του χιονοδρομικού κέντρου στον Παρνασσό, ενώ καταργείται η προβλεπόμενη υποχρέω¬ση για έκδοση άδειας επέμβασης εντός των δασικών οικοσυστημάτων (για να ευνοήσει την Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική).

Πρόκειται για ρυθμίσεις- χάρισμα του υπουργού Γ. Παπακωνσταντίνου στα κερδοσκοπικά λόμπι της ενέργειας , των κατασκευών και των φραγμάτων, με πρόσχημα το ξεμπλοκάρισμα των περίφημων επενδύσεων. Το πολιτικό σύστημα θέλει στην ελεύθερη πτώση του να παρασύρει το φυσικό περιβάλλον ιδιωτικοποιώντας τα κοινά αγαθά- το νερό, την ενέργεια, το δημόσιο χώρο. Οι φωτογραφικές διατάξεις Παπακωνσταντίνου για τα φράγματα στον Άραχθο και τη Μεσοχώρα (έργο κεφαλής για εκτροπή Αχελώου), όπως πανηγυρικά προαναγγέλθηκαν από δημοσιεύματα του οικονομικού τύπου ως χάρισμα στον μεγαλοκατασκευαστή Εμφιετζόγλου, αποτελούν ένα ακόμη νομοθετικό πραξικόπημα ερήμην της κοινωνίας, ερήμην των κοινωνικών αναγκών, Ένα ακόμη ξεγύμνωμα του πολιτικού συστήματος το οποίο σχεδιάζει σε βάρος της κοινωνίας. Δεν θα εξυπηρετήσουν καμία δημόσια κοινωνική ανάγκη αυτοί οι σχεδιασμοί- ούτε στα απορρίμματα ούτε στα ποτάμια. Η μόνη ανάγκη είναι να ταΐσουν με περισσότερο κέρδος και ισχύ το εργολαβικό και φραγματοκατασκευαστικό λόμπι, αφανίζοντας την κοινωνική μνήμη της ορεινής Ελλάδας.

Η τροποποίηση που κατέθεσε στη βουλή ο υπουργός ΠΕΚΑ πως οι τοπικές κοινωνίες θα έχουν λόγο για τα φράγματα μέσα από τα σχέδια διαχείρισης υδάτινων πόρων δεν αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα για την έκφρασης γνώμης των κοινωνιών που στη συνείδησή τους ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ τα μεγάλα φράγματα. Την ίδια ώρα διατηρείται το άρθρο 52 το οποίο χαρακτηρίζει ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) τα φράγματα πάνω από 15 MW! Η απόφαση για τα φράγματα είναι πολιτική και ως τέτοια δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την οριστική εγκατάλειψη κάθε σκέψης για φραγματοποίηση των ποταμών της χώρας.

Η βουλή δεν έχει καμία νομιμοποίηση να ψηφίσει ετούτον τον νόμο. Όχι μόνο επειδή προέκυψε από μία συμμαχία του συστημικού τόξου, αλλά πολύ περισσότερο επειδή το νομοθέτημα κατατίθεται καθʼ υπαγόρευση των εταιρειών, αγνοώντας τη βούληση της κοινωνίας. Κι επειδή η μόνο αρμόδια να αποφασίζει μέσα από αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς είναι η ίδια η κοινωνία- όχι τα εταιρικά κερδοσκοπικά λόμπι και οι κοινοβουλευτικοί τους παραστάτες ή εκπρόσωποι.

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ!
ΑΚΥΡΩΣΗ ΚΑΘΕ ΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ
ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΕΝΩΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ /

ΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑΪΖΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ- ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ-ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας

Share on Twitter
μικρο URL: https://activepropaganda.espivblogs.net/?p=2876