Το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί στα 300 δις ευρώ, που πήγαν τα λεφτά αυτά και οδηγηθήκαμε στη “κρίση” ?
μα φυσικά στους ολίγους … η κρίση είναι ο καπιταλισμός.
Ιδού μερικές κατευθύνσεις:
- Πήγε στην μαύρη τρύπα του χρηματιστηρίου τη διετία 1999-2000, τότε που έκλεισαν σπίτια και επιχειρήσεις και γι αυτό κανείς δεν έχει λογοδοτήσει ακόμη και ούτε ποτέ θα τιμωρηθεί.
- Πήγε στα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, οι οποίοι αποδείχθηκαν καταστροφικοί για τη χώρα, αφού και τις εγκαταστάσεις τις χρυσοπληρώσαμε και θα τις πληρώνουν και τα εγγόνια μας μιας και οι συμβάσεις που οι κυβερνήσεις υπέγραψαν με τις εταιρείες είχαν αποικιοκρατικό χαρακτήρα και δεν βελτιώθηκαν οι υποδομές και η ποιότητα ζωής των κατοίκων της Αθήνας και τα στάδια αφέθηκαν στην τύχη τους ή ξεπουλήθηκαν κοψοχρονιά σε ιδιώτες. Κι ας σημειωθεί επίσης ότι ασφαλώς και δε καταφέραμε όπως μερικοί αφελείς ήλπιζαν να δώσουμε στους Αγώνες τη διάσταση που τους ταιριάζει, εξυγιαίνοντάς τους από την εμπορευματοποίηση και τα αναβολικά. Οι ίδιοι οι Έλληνες αθλητές πρωτοστάτησαν στην απάτη και στο ντόπινγκ.
- Πήγε στις τεχνικές εταιρείες, ελληνικές και ξένες που κατασκεύασαν τα υπόλοιπα δημόσια έργα όπως δρόμους, γέφυρες κ.λπ., χρήσιμα όλα και αναγκαία, πλην όμως με τριπλάσιο κόστος κατασκευής σε σχέση με ανάλογα έργα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
- Πήγε στο ενεργητικό των μεγάλων Τραπεζών το οποίο αυξήθηκε στο αστρονομικό ποσό των 579 δις ευρώ μέχρι το 2009 από το ποσό των 275 δις το 2004.
- Πήγε στις ελληνικών συμφερόντων υπεράκτιες (off shore) εταιρείες, οι οποίες σύμφωνα με εκτιμήσεις του Μαΐου 2009 του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ, υπερβαίνουν τις 10.000 και διακινούν ετησίως περίπου 500 δις ευρώ φυσικά αφορολόγητα.
- Πήγε επίσης στον πακτωλό που δαπανά η χώρα κάθε χρόνο για εξοπλιστικά προγράμματα (φρεγάτες, αεροπλάνα, πυραύλους, άρματα, ελικόπτερα, κ.λπ) ντε και καλά για την προστασία μας από τον εχθρό, ενώ όλα γίνονται για την ανάπτυξη καλών συμμαχικών σχέσεων, δηλαδή στην ενίσχυση της βαριάς βιομηχανίας των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Ρωσίας. Αυτών δηλαδή που λένε ότι θέλουν τώρα να μας σώσουν από τη χρεοκοπία. Εννοείται και με νέες παραγγελίες όπλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα είναι ο καλύτερος πελάτης τους αφού τη δεκαετία 1996-2005 δαπάνησε για το σκοπό αυτό 27 δις ευρώ, ενώ και την περίοδο 2006-2015 έχει προϋπολογιστεί το συνολικό ποσό των 20 δις ευρώ.
- Πήγε στη φοροδιαφυγή από 6.000 περίπου γνωστές μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες οφείλουν στην εφορία βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα χρέη περί τα 15 δις ευρώ και κανείς ποτέ δεν τους άγγιξε.
- Πήγε στην σταδιακή απαξίωση και τελικά στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (βλέπε ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ολυμπιακή, ΟΠΑΠ, Τράπεζες, λιμάνια, κ.λπ.) σε Έλληνες και ξένους κεφαλαιοκράτες.
- Πήγε στο σκάνδαλο των ομολόγων και στην πρωτοφανή εκχώρηση κρατικής περιουσίας στα μοναστήρια (βλέπε Ι.Μ.Βατοπεδίου).
- Πήγε στο υπέρογκο ποσό που χάνει η εθνική οικονομία και η κοινωνία από τη μη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
- Πήγε στην τεράστια εισφοροδιαφυγή από τη μη νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται μόνιμα στην Ελλάδα και δεν ξέρω τι θα γινόμασταν χωρίς αυτούς, ειδικά στην επαρχία.
Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε κι άλλες αιτίες του κακού και θα γράφαμε πολλές ακόμα σελίδες. Εκεί πήγαν κυρίως τα λεφτά λοιπόν. Στα χέρια των λίγων και επιτήδειων, που είδαν να γεμίζουν οι Τραπεζικοί λογαριασμοί τους σε Ελλάδα και εξωτερικό. Και όχι στους πολλούς οι οποίοι σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ, ο ένας στους δυο στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με όχι πάνω από 1.090 ευρώ το μήνα, ενώ 250.000 εργαζόμενοι με 740 ευρώ μηνιαίως, κι ας αφήσουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους των 350 και 550 ευρώ. Τους απασχολούμενους 4 ώρες με αμοιβή μέχρι 400 ευρώ και χωρίς ασφάλεια. Τους άνεργους με επιδόματα ελεημοσύνης, τους ζητιάνους και άστεγους που τρώνε στα συσσίτια των δήμων ή της εκκλησίας, κι άλλους πολλούς.
