ΔΑΚΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: “ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ” ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Όλοι όσοι πιστέψανε ότι η περίοδος ειρήνης της “τρίτης ελληνικής δημοκρατίας” θα διαρκούσε για πάντα σήμερα διαψεύδονται οικτρά.

Το ίδιο διαψεύδονται και όσοι θα ήθελαν να πιστεύουν ότι το “κράτος δικαίου” και ο “κοινωνικός συμβιβασμός” θα αποτελούσε αέναη πλέον κατάσταση.

Όμοια δυστυχώς θα διαψευσθούν και όλοι όσοι εθελοτυφλούν θεωρώντας ότι είναι εφικτή η επιστροφή στην προγενέστερη κατάσταση με έναν “μαγικό” εκλογικό τρόπο.

Το σύγχρονο “τέρας” του φασισμού, της ακροδεξιάς και του κράτους “εκτάκτου ανάγκης” αναδύεται μπροστά στα μάτια μας. Από τους δοσίλογους, τους χίτες και ταγματασφαλίτες της κατοχής και της αντεπανάστασης, τους βασανιστές του μετεμφυλιακού κράτους, τους χουντικούς προδότες, τους δολοφόνους των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, τους “μπλε και πράσινους” κομματάρχες της μεταπολί-τευσης, μέχρι και σήμερα με την έξαρση του κρατικού αυταρ-χισμού, την περιστολή πολιτικοσυνδικαλιστικών ελευθεριών, την εισβολή των ΜΑΤ σε ολόκληρα χωριά, τις δολοφονίες μεταναστών, την ανεξέλεγκτη δράση των φασιστικών συμμοριών και της χ.α. και τις «εθνεγερτικές κορώνες» του Δένδια και του Σαμαρά, αυτό που διαχρονικά συνδέει τους κοινωνικούς και πολιτικούς εκφραστές της αντίδρασης είναι η ανάγκη του συστήματος στις κρίσιμες για αυτό στιγμές να τσακίσει τις κατακτήσεις και τις διεκδικήσεις του λαού και των εργαζόμενων.

Στο πλαίσιο αυτό, η μετακύλιση του επίσημου πολιτικού σκηνικού όλο και ποιο δεξιά δεν είναι κάτι συγκυριακό, ούτε οφείλεται σε μία προσπάθεια της «δεξιάς» να αποκομίσει εκλογικά οφέλη. Αποτελεί έκφραση της συνολικότερη αυταρχικοποίησης του κράτους, της προετοιμασίας των επίσημων πολιτικών φορέων για το βάθεμα της κρίσης και την ένταση των κοινωνικών αγώνων.

Αναγκαίο εφόδιο σε αυτή την κατεύθυνση είναι η αναβάθμιση της «ακροδεξιάς ρητορίας» που θα ήθελε να πείσει το λαό για τις αναγκαίες σήμερα θυσίες που πρέπει να κάνει για να σωθεί το «έθνος» ή/και να δικαιολογήσει, όπως και στο παρελθόν, τις πραγματικές προδοσίες απέναντι στο «έθνος των εργαζομένων». Αυτοί που προκάλεσαν την προσφυγιά της μικρασίας, που δεν έριξαν μία τουφεκιά στην αντίσταση, που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς και τους εγγλέζους, που προκάλεσαν την εισβολή στην Κύπρο και που σήμερα δεν αφήνουν απούλητο «μήτε λόγγο, μήτε βουνό, μήτε ραχούλα», δεν δικαιούνται να κάνουν μαθήματα «πατριδογνωσίας» σε κανέναν!

Παρόλα αυτά, η ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών, ενόψη του 16ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, τολμά να κατηγορεί την αρι-στερά για πρακτικές «αφελληνισμού», να καταγγέλει τα ελάχιστα ψήγματα δημοκρατίας στην εκπαίδευση σαν «σχολείο-κέντρο κομματικής προπαγάνδας» και να επικαλείται τις «διαχρονικές ιδέες και αξίες του αρχαίου

ελληνικού πολιτισμού». Στην πραγ-ματικότητα, αναγορεύοντας για μία ακόμα φορά σε σημαία τους το περίφημο «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» και τον μεταξικό «ελληνικοχριστιανικό» πολιτισμό είναι πιασμένοι «χέρι – χέρι» με τη βρώμικη δράση της χρυσής αυγής. Οι πρώτοι στους εργαζόμενους καθηγητές και οι δεύτεροι στη μαθητιώσα νεολαία προσπαθούν να προτοιμάσουν το έδαφος για την ένταση της επίθεσης στο λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Το βάθεμα της κρίσης όμως δεν επαναφέρει στο προσκήνιο απλά τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης του λαού, κυρίως επαναφέρει – με όλο και περισσότερο επιτακτική την ιστορική αναλογία από το πρόσφατο παρελθόν – την ανάγκη και τη δυνατότητα αναβάθμισης της πάλης του λαού και των εργαζομένων για την ανατροπή των μνημονίων και των αντιλαϊκών πολιτικών, για το τσάκισμα της φασιστικής απειλής, για ένα κίνημα ρήξης και ανατροπής με ΕΕ – ΟΝΕ – ΔΝΤ.

Καλούμε μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και εργαζόμενους να συστρατευθούν μαζί μας στην «Πρωτοβουλία Αντιφασιστικής Δράσης στα Νότια» για να δώσουμε την αναγκαία απάντηση στη φασιστική απειλή και τον κρατικό αυταρχισμό, μέσα και έξω από τα σχολεία, σε κάθε γειτονιά της περιοχής μας.

prwkat.blogspot.com – www.facebook.com – prwkat@gmail.com