Έχω σκυλοβαρεθεί να σας ακούω να αυτοαποκαλείστε κομμουνιστές .. εσείς του ΚΚΕ
Έχω σκυλοβαρεθεί μέχρι αηδίας να μιλάει η Παπαρήγα για συνεργασία με μπάτσους όταν αυτή και το κόμμα της είναι σε κάθε πορεία με το τηλέφωνο στο χέρι και απευθείας σύνδεση στη ΓΑΔΑ. Όταν αισθάνονται τόσο άνετα στις κινητοποιήσεις τους να κάθονται με πλάτη στα ΜΑΤ και μέτωπο στους διαδηλωτές.
Έχω σκυλοβαρεθεί μέχρι αηδίας να μιλάνε για συνεργασία αναρχικών και μπάτσων οι αριστεροί που υποστηρίζουν καθεστώτα στα οποία η αστυνομία ήταν η μόνη πραγματικότητα.
Έχω σκυλοβαρεθεί να μιλάνε για παρακρατικούς οι αριστεροί που παίρνουνε επιχορηγήσεις απο το κράτος, μισθούς για τους βουλευτές τους και τα τακιμιάζουνε απο σαράντα μεριές με όλο τον φανερό και κρυφό κρατικό μηχανισμό.
Έχω σκυλοβαρεθεί να μιλάει για εργάτες ένα ΚΚΕ που έχει εργαζομένους (και άρα τους εκμεταλλεύεται, τους απολύει κλπ).
Έχω σκυλοβαρεθεί να ξεφτιλίζουνε έννοιες και πράγματα. Όταν το Ιούνη ο κόσμος από τις λαϊκές συνελέυσεις προσπάθησε να κάνει αποκλεισμό της βουλής έφαγε ξύλο και χημεία. Όταν 5 μήνες μετά τον κάνει το ΚΚΕ μόνο που δεν τρώγανε σποράκια οι μπάτσοι.
Έχω σκυλοβαρεθεί να διαβάζω σε μία πρόταση τις λέξεις “το ΚΚΕ, το μαζικό λαϊκό κίνημα και ο λαός”.
Έχω σκυλοβαρεθεί να μιλάνε για κουκουλοφόρους, μπαχαλάκηδες και παρακρατικούς το πλήθος των αριστεριστών που όποτε τους βολεύει στους πολιτικαντισμούς τους τούς κλείνουνε το μάτι και όποτε δεν τους αρέσει μιλάνε για αναρχοφασίστες.
Έχω σκυλοβαρεθεί να μιλάνε οι αριστεροί νομίζωντας ότι είμαστε όλοι μας ένα μάτσο ηλίθιοι μπάχαλοι και οι ακροατές τους λοβοτομημένοι με επιστημονικές μεθόδους του Ινστιτούτου Λεμονόσοφ.
Έχω σκυλοβαρεθεί να μιλάει ένα αριστερό μέρος του κράτους (που είναι στη βουλή, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους κρατικούς θεσμούς, στη ΓΣΕΕ, σε πανεπιστημιακές θέσεις, στα ΜΜΕ που κατέχουνε ακόμα και μέσα παραγωγής) για τους προλετάριους και για κομμάτια της τάξης που δεν έχει καθυποτάξει σαν να είναι ίδιοι με αυτούς… αλλά έτσι πάει… αν ο μόνος με τον οποίο έχεις επαφή είναι το κράτος δεν ξέρεις άλλη γλώσσα…
Έχω σκυλοβαρεθεί τα σταλινομούλαρα που έχουνε τα χέρια τους βαμμένα με αίμα εκατοντάδων χιλιάδων εξεγερμένων να έχουν το θράσος να μιλάνε για δολοφόνους.
Έχω σκυλοβαρεθεί για άλλη μια φορά να μετατρέπουν την μαζική οργή των διαδηλωτών σε υπόθεση “200 ατόμων σε διατεταγμένη υπηρεσία”. Έλεος πια 40 χρόνια οι ίδιες μαλακίες. Ντάξει έκλεισε η Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ και είναι δύσκολο να παράξετε μία καινούρια ιδέα… Κάντε κάνα brainstorming… Όλο και κάποια καινούρια μαλακία θα σας κατέβει.
Έχω σκυλοβαρεθεί άνθρωποι που τα παίρνουνε κανονικά πάνω και κάτω από τα τραπέζια να μιλάνε για ανθρώπους που κάθε τους μέρα είναι πιο μαύρη από την προηγούμενη και που το μόνο τους έγκλημα είναι που πήρανε το σώμα τους, τη φωνή τους, μία πέτρα και τους δρόμους.
Έχω σκυλοβαρεθεί να λοιδορείται ένα κομμάτι των εκμεταλλευομένων σαν “λεγόμενος αναρχικός χώρος”. Δεν έχουμε δηλαδή ούτε το δικαίωμα να αυτοπροσδιοριζόμαστε πολιτικά στην χώρα του “ότι δηλώσεις είσαι;” Πείτε μας λοιπόν, κουστουμαρισμένοι κύριοι: Κάνοντας τι ένας αναρχικός κερδίζει το δικαιώμα του να τον αποκαλείται αναρχικό;
Εν τέλει. Οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές τα τελευταία 20 χρόνια έχουν δώσει μαζί με την τάξη τους χιλιάδες αγώνες χωρίς καμία ανταμοιβή, χωρίς καμιά υστεροβουλία την στιγμή που το 90% των αριστερών νοιαζόταν για ψήφους, για θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, για πανεπιστημιακές καριέρες, για αναρίχηση στο εσωτερικό του κομματικού ή συνδικαλιστικού τους μηχανισμού, για κάθε τι άλλο δηλαδή εκτός από τον ίδιο τον αγώνα.
Και ναι οκ. Έχουμε προβλήματα και ζητήματα. Γίνονται μαλακίες και λάθη. Ναι οι μπάτσοι μας παρακολουθούν και πιθανά κάποιους ηλίθιους να τους ελέγχουν κιόλας (εδώ πήγανε στο συνδικάτο οικοδόμων να “παρακολουθήσουνε” συνέλευση στους αναρχικούς δε θα έρθουνε;). Αλλά εντός μας, στα εγχειρήματα μας, στις συζητήσεις μας, στις συνελεύσεις μας ο διάλογος και η κριτική μας ανθίζει πολύ περισσότερο από ότι στα σταλινικά θερμοκήπια (που πριν δύο βδομάδες αποκατέστησαν τον Βελουχιώτη αλλά επειδή διαφώνησε με το κόμμα πριν 70 χρόνια δεν του έδωσαν την κομματική ιδιότητα…). Και αυτός ο διάλογος και αυτή η κριτική δε γίνεται για να προσδώσει “νομιμοποιήση” ή να “πείσει για τις καλές προθέσεις μας”. Χεστήκαμε πατόκορφα, για το κράτος σας, την αστική σας δημοκρατία, την οικονομία σας, τους θεσμούς σας, τον κόσμο σας που το μόνο που ξέρει να παράγει κάθε μέρα είναι νέα πεδία εξευτελισμού του προλετάριου. Αν μας ένοιαζε κάτι και αν μας νοιάζει ακόμα κάτι είναι το κίνημα και η εξέγερση που θα σας κάνει να τρέχετε πίσω στις τρύπες σας και προσπαθείτε να φύγετε κολυμπώντας από αυτή τη σκατοχώρα.
Και αυτό εν τέλει σας ενοχλεί. Και στους αναρχικούς και σε κάθε έντιμο αγωνιστή: ότι δεν μπορείτε να τον εξαγοράσετε (με μια θέση στο δημόσιο ή στο μηχανισμό, στο κράτος ή στα ΜΜΕ). Τελειώσαν αυτά και τελειώνετε και εσείς μαζί του…
Ναι τα έχω πάρει στο κρανίο και να πα να γαμηθείτε όλοι σας. Δεν έχω να φάω, τρέχω σε συνεντεύξεις των 300 ευρώ και έχω και σας τους μαλάκες να μιλάτε για τα λαό, για το κίνημα, για την δημοκρατία, για τις τράπεζες, για τον κώλο που σας πέταγε.
Ρε άντε στα τσακίδια.
ΥΓ. Ο τελευταίος έντιμος κομμουνιστής βουλευτής ήταν ο Καρλ Λημπνεχτ. Τέλος.
πηγή
μικρο URL: https://activepropaganda.espivblogs.net/?p=1619
Share on Twitter
Κάποια πράγματα ιστορικά: Η βασική θεωρητική διαφορά ανάμεσα στους αναρχικούς και τους μαρξιστές έχει να κάνει με το ζήτημα του κράτους. Για τον αναρχικό, το κράτος και κάθε μορφή εξουσίας είναι η πηγή όλων των κακών. Πιστεύει ότι, άμα καταργηθεί η εξουσία, οι άνθρωποι θα κινηθούν από μόνοι τους στην κατάργηση των ταξικών αντιθέσεων, θα κινηθούν από μόνοι τους στη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων κοινοτήτων, στην ισότητα, στη δικαιοσύνη, στη φιλία, στην αγάπη, κλπ. Η αντίληψη αυτή των αναρχικών κρύβει μια ολοκληρωτική αδυναμία να κατανοήσουν τι είναι το κράτος, πώς γεννήθηκε, πώς αναπτύχθηκε και πώς θα καταργηθεί.Αρνούμενοι την ταξική ανάλυση που αποτελεί τη μόνη επιστημονική προσέγγιση για το ζήτημα του κράτους, οι αναρχικοί καταλήγουν στο τέλος να μην έχουν πρόταση για την κοινωνία.Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επίσημα παραδέχονται πως δεν έχουν μια οικονομική θεωρία και δε φαίνεται να τους απασχολεί και πολύ να τη δημιουργήσουν.Ποια ήταν η στάση των αναρχικών στην Ισπανία; Η θεωρία τους, γενικά κι αόριστα αντιεξουσιαστική, δε βοηθούσε στο να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Από τη μια ήταν ενάντια σε κάθε είδους κυβέρνηση κι από την άλλη ήταν αντιμέτωποι με μια σύγκρουση στην οποία δεν μπορούσαν να μείνουν αδιάφοροι. Τόσο περισσότερο μάλιστα όσο οι μάζες που εκπροσωπούσαν τους πίεζαν από κάτω. Συγχυσμένοι λόγω της ανεπάρκειας της ιδεολογίας τους, αδύναμοι να παρακολουθήσουν τα γεγονότα και να καθορίσουν την πορεία τους, μπήκαν τελικά στην κυβέρνηση του λαϊκού μετώπου. Σύρθηκαν έτσι στην αγκαλιά των μισητών τους εχθρών, των εκπροσώπων του κεφαλαίου, που κυριαρχούσαν στο λαϊκό μέτωπο.Μ’ αυτό τον τρόπο, αρνούμενοι να δώσουν διέξοδο στον αγώνα των μαζών από τα αριστερά του Λαϊκού Μετώπου, άνοιξαν στην ουσία την πόρτα στη νίκη του Φράνκο. Και συγκεκριμένα για την 2η ημέρα της 48ωρης απεργίας:Το ΚΚΕ γνωρίζει ότι η επανάσταση είναι αναπόφευκτη και η σύγκρουση το ίδιο, εκτιμά όμως ότι δεν έχει έρθει ακόμα η σωστή στιγμή μιας και πρέπει να συντονιστεί, να οργανωθεί και να μαζικοποιηθεί το κίνημα ακόμα περισσότερο, έτσι ώστε όταν θα φτάσει η ώρα εκείνη να βγούμε νικητές και όχι να γίνουμε μάρτυρες στέλνοντας γυναικόπαιδα και γέρους σε βέβαιο θάνατο. Επίσης θέλουμε, όταν ο λαός, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ κατακτήσει την εξουσία, να ευνοούν οι συνθήκες την οικοδόμηση του σοσιαλισμού που είναι και η πραγματική πρόκληση, γιατί το να πάρεις την εξουσία είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να μπορείς να κάνεις κάτι με αυτή. Γράφω για όλους εκείνους, οι οποίοι παρασύρθηκαν από την παραφιλολογία και την διαστρέβλωση της πραγματικότητας που έγινε από τους πονηρούς, και μην έχοντας την απαραίτητη πείρα ή ορθότερη πληροφόρηση, υιοθέτησαν κάποιες από τις θέσεις τους.Εδώ και πολλές βδομάδες, το ΠΑΜΕ έχει προγραμματίσει την περικύκλωση της βουλής, έκανε μάλιστα ανοιχτό κάλεσμα και κατάφερε, μαζεύοντας δεκάδες χιλιάδες κόσμο(και όχι μόνο κομμουνιστές), να φέρει εις πέρας αυτό το δύσκολο έργο. Αρχικά, η «περικύκλωση της Βουλής» από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν σήμαινε βέβαια την «περιφρούρηση της Βουλής», όπως άθλια υποστήριξαν κάποιοι ύποπτοι μηχανισμοί για να εξευτελίσουν το ΚΚΕ, και ο ισχυρισμός αυτός αναπαράχθηκε άμεσα (και ομοιόμορφα) στη συνέχεια από το Ιντιμίντια και γνωστές οργανώσεις της «Αριστεράς».Γιατί άραγε κάποιοι διάλεξαν τη στιγμή αυτή, που διαφαίνεται ότι οι αντισυστημικές δυνάμεις ενώνονται, με το ΚΚΕ πρώτη φορά να μετέχει σε περικύκλωση της Βουλής και γενικότερα να έχει εντείνει τη δραστηριότητες του στα συνδικάτα, τις γειτονιές κ.λπ., για να ξεκινήσουν αυτή τη διασπαστική εκστρατεία, ξεθάβοντας γι’ αυτό μέχρι τη …Βάρκιζα;Από τους διάφορους που βάλθηκαν να διαστρέψουν αυτό που κάθε διαδηλωτής είδε με τα μάτια του στη διαδήλωση της Πέμπτης, κανείς τους δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει γιατί στις διαδηλώσεις της αυτοαποκαλούμενης «Αμεσης Δημοκρατίας» δεν άνοιγε μύτη, δεν εμφανίζονταν κουκουλοφόροι, ενώ είχε απαγορευτεί στο οργανωμένο εργατικό κίνημα ακόμα και η παρουσία του εκεί. Όσον αφορά το νεκρό σύντροφο Δημήτρη Κοτζαρίδη: Ο σύντροφος Δημήτρης δεν πέθανε από αστυνομικά δακρυγόνα, για τον απλό λόγο πως μέχρι τότε δεν είχε πέσει ούτε ένα! Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική από τα καπνογόνα και τους πυροσβεστήρες. Οι κρότοι δεν ήταν από αστυνομικές κρότου-λάμψης αλλά από μεγάλες γηπεδικές κροτίδες (αυτές που τρώνε και δαχτυλάκια). Αυτή η πληροφορία παρατίθεται για να ξέρουμε και με τι έχουμε να κάνουμε.Ακόμα και το «κλάμα» ορισμένων για τον νεκρό συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ εντάσσεται στην προσπάθεια να χτυπηθεί το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα.Αποσπούν το θάνατό του, από το γεγονός ότι μετείχε στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ την ώρα που χτυπήθηκε από τους αναρχικούς, και μιλούν για θάνατο από παθολογικά αίτια σα να είχε πάει εκδρομή, όπως τροχαίο είχαν χαρακτηρίσει και τη δολοφονία της Κνίτισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου στην πύλη της ΕΤΜΑ. Ο στόχος; Να ανακοπεί, να εμποδιστεί η πορεία του οργανωμένου εργατικού λαϊκού κινήματος που απλώνει ρίζες μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, έχοντας βάλει σταθερά πλώρη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.
αντι για απάντηση θα σε οδηγήσω εδώ για να μάθεις την προσφορά των αναρχικών στην κοινωνία που εσύ θες να αποκαλείς κράτος
Πες μου, τί θα γινόταν αν κάναμε στην άκρη; Αν αφήναμε ευγενικά τα παιδιά να περάσουν, να ασκήσουν το “ατομικό τους θέλω”, να κάνουν την επίθεσή τους, να “ξεβολέψουν” τα ΜΑΤ που “ήταν θεατές”;Τί παραπάνω θα γινόταν από ότι την πρώτη μέρα της 48ωρης, οπότε καθόσουν και χάζευες τα παιδιά να παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους μπροστά στη Βουλή, με εσένα απλά να υποχωρείς όταν δεν άντεχες από τα δακρυγόνα, να επανέρχεσαι για να τα ξανακάνεις χάζι, να τρέχεις όταν τα ΜΑΤ κάνουν γιουρούσια, να βγάζεις φωτό όταν βαράνε τον διπλανό σου;Η μάζωξη, ακόμη και η πολυπληθής, ατομικοτήτων δεν είναι κίνημα. Είναι μάζα. Σήμερα όμως κίνημα έχουμε ανάγκη. Κίνημα εργατικό. Κίνημα λαϊκό. Κίνημα ανατροπής και ρήξης.Απευθύνομαι σε όσους μπορεί να πιστεύουν ακόμη και τώρα, πως κάτι “επαναστατικό” κάνουν:
Τα έχετε καταφέρει μία χαρά! 4 εργαζόμενοι νεκροί (3 στην Μαρφίν +1) από τότε που άρχισαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις. Και όχι από την αστυνομία,έτσι; Δηλαδή το κανονικό παρακράτος πόσο καλύτερα θα τα κατάφερνε;
προσωπικά θα ήθελα ενα κοινό μέτωπο επαναστατικού αγώνα και όχι άλλο ενα καρναβάλι θυμάτων…
Πώς θα γίνει “κοινό μέτωπο επαναστατικού αγώνα” όταν ακόμα κι επανάσταση να κάνουν οι κομμουνιστές, οι περισσότεροι από τους αναρχικούς και “αριστεριστές” θα πάρουν το μέρος της αντεπανάστασης? Είδαμε και τί έγινε στην Ισπανία.Είδαμε και τί έγινε και στην Σοβιετική Ένωση.Λοιπόν και για να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα.Τί σκατά σχέση έχει το σημερινό αναρχικό κίνημα που δεν μιλάνε καν(!!!) για εργατική τάξη ή και που μιλάνε δεν κάνουν απολύτως τίποτα, με τους αναρχικούς της Ισπανίας,της Αργεντινής και τους θεωρητικούς αναρχικούς Μπακούνιν,Κροπότκιν,Προυντόν κλπ.Οι περισσότεροι αναρχικοί του τώρα δεν είναι καν σε συνδικάτα και σε σωματεία.Είναι εχθροί των σωματείων και των συνδικάτων απόδειξη πως συμμετείχαν και συναποφασίζαν στο κίνημα των “αγανακτισμένων” περί κατάργησης των κομμάτων και των συνδικάτων!!!Λοιπόν για να τελειώνουμε με τις αυταπάτες.Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.Ξαναδιάβασε όσα γράφω.Και κάτι τελευταίο όσον αφορά για τις επαναστατικές πρωτοπορίες.Οι ΣΠΦ δηλώνουν αντικοινικοί μηδενιστές και προτάσσουν να …μην δουλεύουμε!!!Ο Ε.Α. με τις ενέργειες που έκανε πήγε πολύ πίσω το (όποιο) κίνημα είχε δημιουργηθεί ειδικά τον Δεκέμβρη του 2008(χτύπημα σε κλούβα των ΜΑΤ μέσα από άσυλο όταν γινόταν ντόρος περί κατάργησης του ασύλου,χτύπημα μέσα στα Εξάρχεια ενάντια σε ματατζήδες όταν στα Εξάρχεια με ορμητήριο το Πολυτεχνείο υπήρχαν συγκρούσεις και κατάληψη.
συμφωνώ στα περισσότερα από αυτά που είπες στο δεύτερο μέρος αλλα όπως αυτές τις ενεργιες δεν τις ενστερνίζονται όλοι οι αναρχικοί έτσι και το ΚΚΕ δεν μπορεί να ισοπεδώνει τα πάντα φωνάζοντας εδώ και χρόνια αυτό το σπαστικό προβοκάτορες σε κάθε εξωθεσμική από αυτό , και καθώς φάνηκε στις 20 οκτωμβρη, ενός ολόκληρου μηχανισμού, οντότητα . Θυμήσου πως τα γεγονότα στις 20 άρχισαν όχι όταν αντίκρισαν αναρχικοί τους παμιτες αλλά όταν τα ΚΝΑΤ στάθηκαν με τα παλούκια προς την ειρηνική διαδήλωση του Δεν Πληρώνω αλλά και όσων είχαν την ανάγκη να φτάσουν κοντά στο τοίχος των δακρύων της Βουλής για να ρίξουν μια φτυσιά ωρε αδερφέ . ΠΕΣ μου η αλυσίδα και ομάδα κρούσης του ΠΑΜΕ τι δουλειά είχε στο ύψος της μεγάλης βρετανιας ??? Όταν ο κόσμος του ήταν στον άγνωστο …. και στη τελική τι δουλειά εχετε να παίζετε τους μπάτσους σε εθνική τηλεοπτική σύνδεση ??? μήπως ο αστισμός σας έφτασε πλέον αυτόν του μέσου δεξιού νοικοκυραίου ???
Αρχικά είναι ψέμα πως οι αλυσίδες της περιφρούρησης δεν άφηναν κόσμο να περάσει ή ζήταγαν ταυτότητες (ακούστηκε μέχρι και αυτό!). Ο,ποιος ήθελε πέρναγε μέσα ή έξω από αυτές. Αυτό που έγινε ήταν πως δεν αφήσαμε να περάσουν οργανωμένα μπλοκ ανάμεσα στα δικά μας.Οι οδηγίες για την περιφρούρηση ήταν οι τυποποιημένες: «δεν απαντάμε σε προκλήσεις». Οι επιθέσεις δεν έγιναν στην περιφρούρηση, αλλά στο σύνολο της απεργιακής συγκέντρωσης (έγιναν επιθέσεις σε μεριές που περιφρούρηση δεν υπήρχε καν, σε γέρους και γυναικόπαιδα) και μάλιστα με δολοφονική πρόθεση. Γιατί όταν ρίχνεις μολότωφ και μαρμαρόπλακες χύμα και πυκνά σε επίσης πυκνό πλήθος κόσμου, τότε τι άλλο παρά να σκοτώσεις επιδιώκεις; Τον όλο χαμό δεν τον επιδιώξαμε, αλλά ήταν αδύνατο να τον αποφύγουμε (εκτός εάν αποφασίσουμε πως για να κάνουν μία συγκέντρωση 50.000 άνθρωποι, θα πρέπει πρώτα να ζητήσουν την άδεια από τον κάθε κατά φαντασία επαναστάτη).