Η Ανατροπή της Πολιτικής _Βιβλίο
(επανέκδοση)
Η ιστορία της Αυτονομίας (ή των αυτονομιών;) είναι η προσπάθεια των κοινωνικών κινημάτων του ανταγωνισμού από το ’68 και μετά, να υπάρξει μια συλλογική απάντηση των νέων υποκειμένων των δυτικών μητροπόλεων (και όχι μόνο) στις εξελίξεις του ύστερου καπιταλισμού. Καταλήψεις στέγης και κοινή ζωή, ανοιχτές συνελεύσεις για τη συλλογική λήψη των αποφάσεων με ακύρωση της ιεραρχίας και της αντιπροσώπευσης, συγκρούσεις με την αστυνομία ως έμπρακτη διεκδίκηση του δικαιώματος στην αντίσταση απέναντι στην κρατική και εταιρική καταστολή, ανάδειξη του γυναικείου ζητήματος, κινηματικός αγώνας εναντίον της κούρσας των εξοπλισμών και της διάδοσης της πυρηνικής ενέργειας, αντικουλτούρα και συνεχής ρήξη με την κοινωνία των εμπορευμάτων και τη λογική της, αυτοοργάνωση, αλληλοσεβασμός και αλληλέγγύη, στο Βερολίνο, στη Ρώμη, στο Άμστερνταμ, στην Κοπεγχάγη, στη Ζυρίχη, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά του φαντάσματος που πλανήθηκε πάνω από την Ευρώπη από το ’68 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 (για να δώσει κατόπιν τη σκυτάλη στα κινήματα που προέκυψαν μετά τα εμβληματικά γεγονότα στο Σηάτλ το 1999). Ο Τζώρτζ Κατσιαφίκας (μαθητής του Χέρμπερτ Μαρκούζε, εδώ και χρόνια ενεργός ακτιβιστής και καθηγητής ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Wentworth στη Βοστώνη) περιγράφει τις “περιπέτειες” ενός ρεύματος που σφράγισε την επαναστατική θεωρία και πρακτική, και του οποίου η επιρροή συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Ασκώντας ταυτόχρονη κριτική σ’ έναν δογματικό, αποστεωμένο, μίζερο μαρξισμό-λενινισμό και σ’ έναν γερασμένο αναρχοσυνδικαλισμό, μακριά από σεχταριστικές λογικές και απόλυτη γνώση της αλήθειας, η Αυτονομία πιάνει ξανά τα νήματα των καλύτερων επαναστατικών παραδόσεων που βγήκαν από την 1η Διεθνή και προσπαθεί να υλοποιήσει (στο μέτρο του δυνατού) στο σήμερα το όνειρο του αύριο. Έστω μόνο γι’ αυτό αξίζει κανείς να ρίξει μια ματιά στην πορεία της και το βιβλίο του Κατσιαφίκα (τόσο ιστορικό-περιγραφικό όσο και θεωρητικό) προσφέρει αυτή την ευκαιρία. Όπως μάλιστα καταλαβαίνουν εύκολα οι αναγνώστριες και οι αναγνώστες έχει τη σημασία του ότι ο Κατσιαφίκας δεν είναι απλώς ένας ακαδημαϊκός που έλκεται από μια γοητευτική ιστορία, αλλά ένας άνθρωπος που έχει ζήσει (και συνεχίζει να ζει) από τα μέσα αυτού του τύπου τα κινήματα. Κάτι, όμως, που δεν του απαγορεύει να είναι κριτικός (ενίοτε και επικριτικός) απέναντι και στα κακώς κείμενα αυτής της ιστορία. αφού το ζήτημα δεν είναι να βρούμε νέους “μύθους” για να υμνήσουμε, αλλά θεωρητικά και πρακτικά εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να αρθρώσουμε τα μικρά και μεγάλα μας όχι στην εξουσιαστική βαρβαρότητα, σε όλες της τις εκφάνσεις.
Share on Twitter
µικρο URL: https://activepropaganda.espivblogs.net/?p=3283
