Εις μνήμη του κοινωνικού κράτους – Τόλμησε να κάνεις αυτό που σκέφτεσαι. Είμαστε πολλοί
Τα παραδείγματα που ακολουθούν είναι πραγματικά και δεν είναι καθόλου συμπτωματική οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις.
Σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία, οι πρώην εργαζόμενοι ως φύλακες και θυρωροί έχουν αντικατασταθεί από εργαζόμενους ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης, οι οποίοι αμείβονται με 700 ευρώ τον μήνα με μπλοκάκι, για εργασία 6 ημερών την εβδομάδα.
Στο ίδιο νοσοκομείο, οι μόνιμοι υπάλληλοι που εργάζονταν στον καθαρισμό, έχουν αντικατασταθεί από ιδιωτικό συνεργείο με εργαζόμενες που αμείβονται με 500 ευρώ μηνιαίως.
Στο ίδιο νοσοκομείο, οι τραπεζοκόμες έχουν αντικατασταθεί από ιδιωτικό συνεργείο με εργαζόμενες που αμείβονται με 500 ευρώ μηνιαίως.
Ας εξετάσουμε τον πρώτο μύθο, αυτόν που αφορά στη μείωση του κόστους εργασίας με τις απολύσεις στο Δημόσιο. Μόνο ένας ηλίθιος θα πίστευε ότι επειδή το νοσοκομείο απολύει ή δεν προσλαμβάνει καθαρίστριες και τραπεζοκόμες, γλιτώνει όλα τα χρήματα που τις πλήρωνε.
Το νοσοκομείο δε μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τραπεζοκόμες ή καθαρίστριες, άρα στην καλύτερη περίπτωση το Δημόσιο γλιτώνει μόνο ένα μέρος των χρημάτων. Δεύτερον, το Δημόσιο χάνει χρήματα καθώς δεν υπάρχει ο μηχανισμός ελέγχου ενσήμων, άρα υπάρχουν διαρροές στα ασφαλιστικά ταμεία.
Τρίτον, ο πλούτος συσσωρεύεται στους επιχειρηματίες – ιδιοκτήτες των μεγάλων ιδιωτικών συνεργείων που φορολογούνται όπως φορολογούνται και φυσικά λειτουργούν ως μία πηγή φορολόγησης με συγκεκριμένο συντελεστή.
Τέταρτον, οι εργαζόμενοι των 500 ευρώ διαθέτουν ελάχιστη αγοραστική δύναμη, «συμμετέχοντας» έτσι στην ύφεση και «βοηθώντας» στην αύξηση της κρίσης στην αγορά και άρα των απολύσεων.
Πέμπτον, ο ιδιοκτήτης των σκλάβων – καθαριστριών έχοντας ως σκοπό του το όλο και μεγαλύτερο κέρδος, αναθέτει σε πολύ λιγότερες καθαρίστριες την ευθύνη πολύ μεγαλύτερων υγειονομικών περιοχών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ας εξετάσουμε τώρα τον δεύτερο μύθο που θέλει την απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων και την αντικατάστασή τους από ιδιωτικά συνεργεία – γραφεία, να σταματά τη δημιουργία κομματικών στρατών και τη βουλευτική πελατεία.
Για τις προσλήψεις στα ιδιωτικά συνεργεία του εν λόγω μεγάλου νοσοκομείου, έχει παραχωρηθεί δικαίωμα στους τοπικούς βουλευτές να τοποθετήσουν αριθμό εργαζομένων.
Κάθε τοπικός βουλευτής δηλαδή μπορεί να δώσει πέντε ονόματα δικών του ανθρώπων για να προσληφθούν από το συνεργείο τραπεζοκόμων, το συνεργείο καθαριστριών και την ιδιωτική εταιρεία φύλαξης.
Λόγω του γεγονότος ότι οι συμβάσεις των εργαζομένων με το ιδιωτικό συνεργείο σπάνια διαρκούν περισσότερο από 6 μήνες, ο κάθε βουλευτής αμέσως διπλασιάζει τους ψηφοφόρους που μπορεί να βολέψει κάθε χρόνο και τους οκταπλασιάζει στην τετραετή θητεία του.
Άρα, η κομματική πελατεία αυξάνεται κατακόρυφα, η εξάρτηση πολιτών από βουλευτές μεγαλώνει και τα κομματικά κριτήρια στην εξεύρεση εργασίας παίζουν πλέον κυρίαρχο ρόλο. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι αποκτούν διπλή εξάρτηση. Μία από τον βουλευτή και μία από τον επιχειρηματία.
Ο τρίτος μύθος λέει ότι η μείωση ή η εξαφάνιση του Δημοσίου θα ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει ανάπτυξη. Μόνο από έναν ηλίθιο ή νεοφιλελεύθερο – το ίδιο είναι – θα διέφευγε το γεγονός ότι αυτές οι επιχειρήσεις ιδιωτικών σκλάβων πληρώνονται από το Δημόσιο, δηλαδή και πάλι από τον Έλληνα φορολογούμενο, άρα πρόκειται για καθαρά κρατικοδίαιτες εταιρείες υπό τον μανδύα των ιδιωτικών.
Η διαφορά, επαναλαμβάνω, βρίσκεται στο ότι ενώ πριν τις απολύσεις το κονδύλι μισθοδοσίας μοιραζόταν σε πολλούς εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, τώρα συσσωρεύεται μόνο σε μία τσέπη. Ως εκ τούτου, ανακαλύψαμε και το πρώτο ανέκδοτο με μία λέξη: «Ανάπτυξη».
Προχωράμε τώρα στην ακόμη σκληρότερη πραγματικότητα. Στη διοίκηση του εν λόγω νοσοκομείου αλλά και σε όλες τις διοικήσεις νοσοκομείων έχει δοθεί το ελεύθερο να διαπραγματευτεί κάποιον αριθμό κλινών του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ με ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ.
Δηλαδή, μέρος από το ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ που χτίστηκε με έξοδα του έλληνα πολίτη ή από ευρωπαϊκά κονδύλια που αντιστοιχούσαν σε κάθε έλληνα πολίτη, ΣΦΡΑΓΙΖΕΤΑΙ και δίνεται σε αποκλειστική χρήση ΙΔΙΩΤΩΝ οι οποίοι δε συνέβαλαν ούτε με ένα ευρώ στην κατασκευή του.
Τί σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Ότι αν μεταφερθεί ασθενής σε ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ και χρειαστεί νοσηλεία, αυτή θα μπορεί να του παρασχεθεί ΜΟΝΟ στην περίπτωση που υπάρχει ελεύθερο κρεβάτι στις δημόσιες πτέρυγες. Αν δεν υπάρχει, τότε θα ΠΡΕΠΕΙ να επιστρέψει σπίτι του για να ψοφήσει εκεί ή να υπογράψει μέσα στον πόνο του ασφαλιστήριο συμβόλαιο με την εταιρεία που διαθέτει ελεύθερα ΔΙΚΑ ΤΗΣ κρεβάτια μέσα στο ΔΗΜΟΣΙΟ νοσοκομείο.
Αυτά που διάβασες δεν είναι ο εφιάλτης κάποιου μέλλοντος σε κάποια άλλη χώρα. Είναι η πραγματικότητά μας, η αλήθεια μας. Είναι, όπως προσπαθούν να σε πείσουν, αναγκαία αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης.
Αν δεν έχεις ακόμη καταλάβει ότι σε δουλεύουν χοντρά και ότι έχεις καταντήσει το γιο – γιο τους, επίτρεψέ μου να σου θυμίσω ένα ακόμη αποτέλεσμα αυτής της «κρίσης». Οι ετήσιες αποδοχές του Προέδρου αυτής της Δημοκρατίας που σε εξολοθρεύει, ανέρχονται στις 283 χιλιάδες 694 ευρώ. Ναι, πρόκειται γι’ αυτόν τον πρόεδρο αυτής της Δημοκρατίας που δήλωσε προ λίγων ημερών «Η κρίση απαιτεί σκληρές θυσίες από όλους τους Έλληνες, αλλά είμαστε μαθημένοι στα δύσκολα».
Άλλωστε, πόσο νομίζεις ότι ήταν όλο το κέρδος από αυτό το μακελειό με την εργασιακή εφεδρεία; Ούτε μισή «σωτηρία» της Proton Bank. Η ίδια η κυβέρνηση ανακοίνωσε πανηγυρικά ότι το δημοσιονομικό «όφελος» από την εφεδρεία 30.000 υπαλλήλων, ανέρχεται στα 300 εκατ. ευρώ, ενώ η «σωτηρία» της Proton θα κοστίσει 863 εκατ. στο Κράτος. Άρα, κάθε Proton Bank μπορεί να φάει ίσα με 90.000 εργαζόμενους στην καθισιά της.
Αυτά ήταν όλα, αυτό ήταν το «κέρδος» του Κράτους, τέτοια είναι η ευαισθησία των τρωκτικών του καθεστώτος και σιγά μην καθίσω να πιω κρασί με πασόκο για να του τα εξηγήσω. Τη σήμερον, η προδοσία είναι πολιτική επιλογή, δεν το βάζει ο νους του ότι μπορεί να είναι και λάθος.
Άντε τώρα, βάλε την κόκκινη μύτη σου, φόρα και την περούκα σου και βγες να διασκεδάσεις με το νούμερό σου όλη την Ευρώπη. Αν δεν το γουστάρεις αυτό άλλο πια, αν δεν το αντέχεις, την ξέρεις τη λύση. Μην τους φοβάσαι, αυτοί σε φοβούνται. Τόλμησε να κάνεις αυτό που σκέφτεσαι. Είμαστε πολλοί.
