Οι βασικοί κανόνες της θρησκείας του εμπορίου
Ο καπιταλισμός ως μονοθεϊστική θρησκεία
Κάποτε, κάπου, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, έτυχε να ξεφυλλίσω το βιβλίο Zen en la plaza del mercado (Το Ζεν στην πλατεία εμπορίου) του ισπανού βουδιστή μοναχού Dokushô Villalba. Ο Villalba αναλύει την πρακτική εφαρμογή του Ζεν σε συνδυασμό με μια καινούργια μονοθεϊστική θρησκεία της οποίας τα χαραχτηριστικά διαμορφώνει μέσω 10 Κανόνων (εντολών). Η θρησκεία αυτή έχει ως Θεό, το Εμπόριο.
Η δική μου κάθετη ένσταση στο βιβλίο αυτό, δεν είναι η παρουσίαση του καπιταλισμού ως μονοθεϊστική θρησκεία (μιας και συμφωνώ πως περί τέτοιας πρόκειται) αλλά η ενθάρυνση του συγγραφέα για την μαζί της συμβίωση αντί της ανατροπής της. Παρ’ ολ’ αυτά, θεωρώ πολύ εύστοχα συνοπτικούς τους 10 «αφορισμούς» του και θέλησα να τους δημοσιεύσω.
ΙΔΟΥ! (μπρρρ…)
ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
Η θρησκεία του εμπορίου στηρίζεται σε νόμους, γραπτούς ή άγραφους, της οποίας η υπακοή έχει επιβληθεί σε όλους:
Πρώτος κανόνας: το μέγιστο οικονομικό όφελος, το κεφάλαιο, τα υλικά αγαθά, οι υπηρεσίες, ο πλούτος -είναι ο επί της γης παράδεισος.
Δεύτερος κανόνας: η οικονομία της αγοράς είναι η φυσική τάξη του κόσμου, η αντικειμενική αλήθεια, ο λόγος του Θεού.
Τρίτος κανόνας: η ανθρώπινη ζωή ισοδυναμεί με χρόνο εργασίας, και παραγωγική ικανότητα. Είσαι αυτό που παράγεις και η ποσότητα που παράγεις. Το έργο πρέπει να αποτιμάται ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση και θεωρείται ως κόστος σε οικονομικές συναλλαγές. Δεν εργάζεσαι για να ζεις, ζεις για να εργάζεσαι.
Τέταρτος κανόνας: η φύση δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα απόθεμα απαραίτητων πόρων για την παραγωγική διαδικασία ή μια μάζα γης με την οποία θα διαλογιστούμε. Η φύση δεν είναι κάτι περισσότερο από μια συλλογή από αδρανή αντικείμενα των οποίων η μόνη χρήση είναι να εκμεταλευτούν μέχρι την εξαφάνιση τους.
Πέμπτος κανόνας: η πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά, είναι αναλώσιμο κεφάλαιο το οποίο μπορεί ν’αγορασθεί ή να πωληθεί.
Έκτος κανόνας: η αξία των αντικειμένων μπορεί μόνο ν’ αντιπροσωπευθεί απ’ την τιμή τους.
Έβδομος κανόνας: το άτομο, που ως επί το πλείστον θεωρείται παραγωγός-καταναλωτής, είναι το κύριο αντικείμενο της οικονομίας της αγοράς. Το άτομο έχει την ελευθερία και την υποχρέωση να καταναλώσει ό, τι παράγει αυτή η οικονομία.
Όγδοος κανόνας: πρέπει να έχετε πίστη στην πρόοδο, η οποία νοείται ως απεριόριστη οικονομική (υλική) ανάπτυξη. Στο μέλλον θα υπάρξουν περισσότερα και καλύτερα υλικά αγαθά και θα μπορείς να καταναλώνεις περισσότερο και να έχεις περισσότερα κέρδη.
Ένατος κανόνας: η επιθυμία να καταναλώνεις περισσότερο και να συσσωρεύεις όλο και περισσότερα αγαθά θα σε βοηθήσει να φτάσεις την μεγαλύτερη ευτυχία.
Δέκατος κανόνας: μόνο ο ισχυρότερος κερδίζει. Για να καταναλώνουμε πρέπει και να συσσωρεύουμε. Η ανταγωνιστικότητα είναι ο χρυσός κανόνας. Οι αρχές της ηθικής, όπως η συμπόνια, ο αλτρουισμός, η αλληλεγγύη και η γενναιοδωρία θα πρέπει να θεωρούνται δεισιδαιμονίες του παρελθόντος.
μικρο URL: https://activepropaganda.espivblogs.net/?p=1647
Share on Twitter
